DE POSTBODE

Elk begin begint met volle handen.
Verwachting staat er telkens naast,
zoals bij elke dag de dageraad
de zon in roze gloed doet stijgen.
 
De brieven en de kaarten zijn als wijzers
langs de weg, het vak, de straat,
voetstap, brievenbus in 't laatst.
Fijn netwerk van verbanden.
 
Steeds hetzelfde pad waarlangs ik ga,
de hemel grijs, de eerste sneeuw die blijft,
het dagelijks gedoe met de materie:
 
de harde borstels en de stugge veren
van de bussen, gebroken nagels en daartussen
het besef dat ik aan 't eind met lege handen sta.